Εκτείνεται σε 118.144 εκτάρια (είναι μια από τις μεγαλύτερες προστατευόμενες περιοχές της Ιταλίας). Τα τέσσερα νησιά Τρεμίτη (θαλάσσιο καταφύγιο) αποτελούν μέρος του πάρκου. Μέσα στο πάρκο υπάρχει το δάσος Umbra. Το Gargano αποτελείται κυρίως από ιζηματογενή πετρώματα, ασβεστόλιθους και δολομίτες, που χρονολογούνται από την Κρητιδική και Ιουρασική περίοδο, ως επί το πλείστον στρωματοποιημένα και επηρεασμένα από το φαινόμενο της καρστικής διάλυσης. Εξαίρεση αποτελεί η Punta Pietre Nere, μια μάζα από σκοτεινά ηφαιστειακά πετρώματα που χρονολογούνται από την Τριασική εποχή, που αναδύονται στην παραλία της Lesina. Το καρστικό φαινόμενο, που παράγεται από τη δράση του νερού και του διοξειδίου του άνθρακα στα ασβεστολιθικά πετρώματα, έχει «γλύψει» ποικιλοτρόπως το τοπίο. Σε όλο το περιθώριο του ασβεστολιθικού τεμαχίου υπάρχουν μεγάλα διαβρωτικά αυλάκια που με ακτινωτή τάση κατευθύνονται προς τη θάλασσα ή το Capitanata. Πρόκειται για βραχώδεις χαράδρες (που συνδέονται με το φαινόμενο των «ξηρών κοιλάδων» ή «κοιλάδων»), που προκαλούνται από μηχανική και καρστική διάβρωση.

Στο εθνικό πάρκο Gargano υπάρχουν διάφοροι βιότοποι: δάση οξιάς στο εσωτερικό και στη βόρεια πλευρά, πευκοδάση του Χαλεπίου κατά μήκος των ακτών, μεγάλες επεκτάσεις μεσογειακών θάμνων, για να μην αναφέρουμε τους ελαιώνες όπου αφθονούν οι γαλοπούλες και οι πουρνάρια, μικτά δάση πλούσιο σε στάχτες, στάχτες, φτελιές, πουρνάρια, καστανιές, σφεντάμια, βελανιδιές, οξιές κ.λπ. Το χαμόκλαδο κατοικείται από πολυάριθμα αιθέρια φυτά: φτέρες, φτέρνες, τριαντάφυλλα σκύλων, κυκλάμινα, βρώσιμα και δηλητηριώδη μανιτάρια κ.λπ. Στις πλαγιές που είναι εκτεθειμένες στον ήλιο φυτρώνουν αχλαδιές, μελάστρες και κράταιγοι που περιβάλλονται από θάμνους από μαστίχα, άρκευθο, θυμάρι, φραγκόσυκο, φραγκόσυκο και το ιδιαίτερο «διαβολόδεντρο» (χαρουπιά). Στην περιοχή των πρόποδων η βλάστηση αλλάζει ριζικά και κυριαρχεί η στέπα, πλούσια σε φραγκοσυκιές, ασφόδελες, φερούλια, ευφορβίες, ίριδες. στο οποίο αναπτύσσεται ένα πολύ ιδιαίτερο μανιτάρι, το Pleurotus eryngii. Τα πάντα διακόπτονται εδώ κι εκεί από ελαιώνες, αμυγδαλιές, αμπέλια και σιτάρι. Άλλα ιδιαίτερα περιβάλλοντα του Gargano είναι: τα έλη του Federico II, ελώδεις περιοχές του Frattarolo και της όασης της λίμνης Salso, χωρισμένα σε δύο περιοχές: η μία όπου κυριαρχεί ο καλάμις, η γάστρα, ο ευκάλυπτος, το νούφαρο και η άλλη όπου η χλωρίδα κυριαρχεί σε ξηρόφιλο ή υαλόχορτο. , αλμυρίκια, κ.λπ., οι παράκτιες λιμνοθάλασσες, που χαρακτηρίζονται από ένα υποβρύχιο δάσος που αναπτύσσεται στη λεπτή λωρίδα άμμου που τις χωρίζει από τη θάλασσα (που ονομάζεται "νησί") και στην οποία ο Cistus di clusio και οι πολυάριθμες καλαμιές που περιβάλλουν το οι τράπεζες μεγαλώνουν. Στις πιο εσωτερικές περιοχές του ακρωτηρίου (δάση Ischitella, Manatecco, Ginestra, Sfilzi, Umbra, Bosco Quarto, Umereta delle Ripe) υπάρχουν μεγάλα δάση από οξιές, βελανιδιές, γαλοπούλες και, μερικές φορές που συνδέονται με βελανιδιές, φτελιές και στάχτες. . Άλλα δάση νατουραλιστικού ενδιαφέροντος είναι επίσης αυτά του Monte Sant'Angelo, του Monte Sacro (Mattinata), του Spina Pulci (μεταξύ San Nicandro Garganico και Cagnano Varano. Στην ακτή, όμως, κυριαρχούν τα πευκοδάση του Χαλεπίου, περίπου 7.000 στρέμματα που εναλλάσσονται με τον μεσογειακό θάμνο, πλούσιο σε σχηματισμούς μαστιχών, φιλυρραία, πολυχλωρίδα ερείκη και φράουλα.