Το φυσικό καταφύγιο Isola di Varano είναι μια προστατευόμενη φυσική περιοχή που βρίσκεται στην παράκτια λωρίδα που χωρίζει τη λίμνη Varano από την Αδριατική Θάλασσα στους δήμους Cagnano Varano και Ischitella, στην επαρχία Foggia.

Ιδρύθηκε το 1977, αποτελεί αναπόσπαστο φυσικό καταφύγιο και καταλαμβάνει έκταση 145 εκταρίων, εντός του Εθνικού Πάρκου Gargano.

Πανίδα
Η ορνιθοπανίδα είναι πολύ πλούσια, όπως σε όλους τους υγροτόπους της Ιταλίας: πολυάριθμοι κορμοράνοι (έως 3000) ζουν στο Foce Capoiale. Υπάρχουν επίσης πολυάριθμα μεγάλα λοφιοφόρα και μικρότερα λοφιοειδή, ένα είδος πάπιας που μπορεί να φτάσει τα 129 km/h σε οριζόντια πτήση.

Άλλα υδρόβια πουλιά που υπάρχουν είναι η φαλαρίδα και άλλες πάπιες από τις σκανδιναβικές χώρες, που περνούν το χειμώνα εδώ, όπως η γκρίζα πάπια και το κοινό χρυσαφένιο μάτι. Παρατηρούνται διάφορα είδη ερωδιών, χαρακτηριστικά όλων των ιταλικών υγροτόπων: ο γκρίζος ερωδιός, ο πορφυρός ερωδιός, ο τσικνιάς και ο τσικνιάς, που συχνά μπορεί να συγχέεται με τον τσικνιά. Πολύ απλά, ο μεγάλος λευκός ερωδιός είναι μεγαλύτερος από τον τσικνιά και, το χειμώνα, έχει ένα κίτρινο ράμφος αντί για το μαύρο του «ξαδέρφου» του.
Η αλκυόνα είναι απαράδεκτη, ενώ στους αμμόλοφους γύρω από τη λίμνη βρίσκουμε μπούκλες, μπεκάτσες και μαυροφτερά ξυλοπόδαρα, που φωλιάζουν και εδώ.

Χλωρίδα
Η υδρόβια χλωρίδα περιλαμβάνει πολλά κοινά νούφαρα και πολυάριθμα καλάμια όλων των τύπων: έλη, κοινά. Στην ηπειρωτική χώρα γύρω από τη λίμνη κυριαρχεί πάνω απ' όλα ο μεσογειακός θάμνος μαζί με την ιτιά που δακρύζει. Η ακτή καλύπτεται από πέτρινα πεύκα, θαλάσσια πεύκα και ευκάλυπτο.

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Η λίμνη Βαράνο είναι μια λίμνη της Απουλίας που ανήκει εξ ολοκλήρου στην επαρχία της Φότζια και χωρίζεται μεταξύ των δήμων Cagnano Varano, Carpino και Ischitella. Με έκταση περίπου 60,5 km² είναι η μεγαλύτερη ιταλική παράκτια λίμνη, καθώς και η έβδομη λίμνη στη χερσόνησο και η μεγαλύτερη στη νότια Ιταλία.

Βρίσκεται στη βόρεια ακτή της χερσονήσου Gargano, αποκαλείται παραδοσιακά λίμνη, παρόλο που είναι λιμνοθάλασσα και επομένως είναι μια λεκάνη αλμυρού νερού, παρόλο που έχει αλατότητα περίπου κατά το ένα τρίτο χαμηλότερη από αυτή της κοντινής Αδριατικής Θάλασσας.[1] Ανασκάφηκε στον ασβεστολιθικό όγκο Gargano, μεταξύ του ακρωτηρίου του Monte Devio και της κορυφής του Rodi Garganico, έχει ένα αόριστα τραπεζοειδές σχήμα που εκτείνεται σε πλάτος περίπου 10 km, με αποτέλεσμα να βρίσκεται μέσα στο ακρωτήριο Gargano για περίπου 7 km.

Η περίμετρός του είναι περίπου 33 km, η επιφάνειά του είναι ίση με 60,5 km² και το βάθος του νερού κυμαίνεται από 2 έως περίπου 5 μέτρα (με μέσο όρο 3 μέτρα), ανάλογα με το μέρος, καθώς απομακρύνεστε από την ακτή προς το κέντρο της λεκάνης.

Στα βόρεια χωρίζεται από την Αδριατική Θάλασσα με μια πολύ στενή γραμμή γης, που ονομάζεται «νησί», μήκους περίπου 10 χιλιομέτρων και πλάτους 1 χιλιομέτρου, καλυμμένη με πεύκα, ευκάλυπτους και άλλα φυτά.

Η λίμνη τροφοδοτείται από δύο υπόγειες πηγές και επικοινωνεί με την Αδριατική Θάλασσα μέσω δύο καναλιών: το στόμιο του Varano και το στόμιο του Capojale.

Τα νερά της λίμνης λούζουν τα δημοτικά εδάφη Cagnano Varano, Carpino και Ischitella. Ο οικισμός Foce Varano, ένας οικισμός Ischitella και ο οικισμός Foce Capoiale, ένας οικισμός Cagnano έχουν θέα στη λίμνη.
Τον 1ο αιώνα μ.Χ., σύμφωνα με την τεκμηρίωση του Πλίνιου του Πρεσβύτερου, στη θέση της σημερινής λίμνης υπήρχε μόνο μια είσοδος (ή ένας κόλπος) που ονομαζόταν Seno Uriano από τον Λατίνο φυσιοδίφη.

Ο σχηματισμός παράκτιου κλωβού, που συνέβη λόγω των θαλάσσιων ρευμάτων και των ανέμων που μετέφεραν τα συντρίμμια από τα ποτάμια που έχουν τις εκβολές τους στη μέση Αδριατική, έκλεισε αυτή τη θαλάσσια είσοδο, δημιουργώντας έτσι τη «λίμνη» του Βαράνο.

Ο σχηματισμός της λίμνης μπορεί να χρονολογηθεί γύρω στο έτος 1000. Το 1158 η λίμνη αναφέρεται για πρώτη φορά στον ταύρο του Πάπα Αδριανού Δ'.